İnsanoğlu mutluluğu hep hor kullanıyormuş...Hep şikayetçi,hep bıkkınmış...
Bir gün melekler mutluluğu saklamaya karar vermişler...
Saklayalım,zor bulsunlar,zor buldukları için belki kıymetini anlarlar diyerek,
Başlamışlar tartışmaya...
Sorun büyükmüş!
Mutluluğu saklamak kolay değilmiş çünki...
Kimisi:Everest'in tepesine saklayalım!demiş,
Kimisi:Atlas Okyanusu'nun tepesine!demiş.
Mekke sokakları,İtalyan sofrası,bir hastane'nin odası...
Dondurma külahı,şarap şişesi...
Lale bahçesi...
Pek çok yer düşünmüşler,fakat hiçbiri yeterince zor gelmemiş...
Derken,meleklerden biri:
*İÇLERİNE SAKLAYALIM*demiş,
Kimse'nin aklına gelmezmiş çünki içine bakmak!...
İşte o gün bu gündür mutluluk insan'ın içinde saklıymış...
Hiç bir mutluluk kolay gelmiyor.
Emekte insan'ın içinde saklıymış,mutlulukta...
Ne başkası'nın emeğinde,ne başkasının evinde;
Ne de!başka bir şeyde...
Bu yüzden gözünüz hep içeride olsun.
Siz dışını boşverin,içine bakın...
SEVGİLERİMLE....
****Meleğim(o kendini biliyor)yüreğine sağlık.Paylaşım'ın,kahveme eşliğin için çok teşekkür ediyorum.Hep benimle,bizimle kal...Ve sakın unutma olurmu?****
aslında ne kadar doğru..bazen pireyi deva yapmakta üstümüze yok değil mi?
YanıtlaSilcanım bu harika hikayeyi ilk okuduğumda da çok beğenmiştim.
YanıtlaSilsıkça hatırlanması gereken bir güzellik . tekrar burda okumaktan çok keyif aldım teşekkürler
canım ya gerçekten de harika bir hikayeymiş,çok beğendim.
YanıtlaSilsevgiler,selamlar.
Çok doğru canım Şehval ablacığım :
YanıtlaSilEmekte insan'ın içinde saklıymış,mutlulukta...
Ne başkası'nın emeğinde,ne başkasının evinde..
Mutluluklar hep sizin olsun.
Sevgilerrr