Ateşte Unutulmuş Ferman

Herkes kendi ateşini başkasının
Cehendeminde sınar
Kendi külünde söner,
Bütün rüzgarlarına yazıldığın akşam
Ateş,tadında kum tadında kalarak
Derinleştirir bazı ayrılıkları zaman

Al ağrını git burdan
En uzun eylülü ömrümüzün

Uyutmuyor seni
Ne kömürleşmiş bu gurur
Ne göğsünde kaplan

Seçilmiş taş milyonlarca taş arasından
Başını vurduğun
Çok geçti,genç olmak için bile
Kendi zamannına muhtaç
Kendiyle dargın

Daha yolun başında görülüyordu
Menzillinde noksan

Ömrünce sızlayacak
Kayıplar sarayında
ATEŞTE UNUTTUĞUN FERMAN...


***MURATHAN MUNGAN***